هنگامی که دنباله‌دار نئووایز (NEOWISE: C/2020 F3) در اواسط سال ۲۰۲۰ در منظومه شمسی دیده شد، اخترشناسان متعجب شدند چرا که گویی این «گلوله برفی کثیف» گاز و گرد و غبار را به فضا می‌ریخت و در حال اجرای نمایشی چشمگیر بود!
دنباله‌دار نئووایز (NEOWISE) یک دنباله‌دار با مسیر سهموی است که نخستین بار در ۲۷ مارس ۲۰۲۰ توسط «کاوشگر نقشه‌بردار فروسرخ میدان وسیع» که اجرام نزدیک زمین را رصد می‌کند طی ماموریت نئووایز کشف شد. حالا اخیراً محققان «دانشگاه کراکوف» از تلسکوپ جمنای (Gemini Observatory) برای مشاهده مواد خارج شده از این دنباله دار در طی زمان استفاده کردند.
تصاویری که این تلسکوپ در اول اوت سال ۲۰۲۰ در دسترس آنها قرار داده یک جریان مارپیچ از گاز مولکولی را که چرخش هسته ستاره دنباله دار در آن نمایان است را نشان می‌دهد. مدت زمان تایم‌لپس این تصاویر که تنها چند ثانیه است، حدود یک پنجم از دوره چرخش تقریبا ۷.۵ ساعته دنباله دار را نشان می‌دهد. این مشاهدات، تحت یک برنامه تحقیقاتی برای کشف پویایی چرخشی این دنباله دار در طی چندین شب انجام گرفت.
-1716.jpg "عکس گرفته شده از دنباله‌دار C/2020 F3 NEOWISE توسط هابل")
عکس گرفته شده از دنباله‌دار C/2020 F3 NEOWISE توسط هابل
داده‌های تلسکوپ جمنای به محققان این امکان را داد که چرخش دنباله دار را با دقت عالی اندازه گیری کنند و به دنبال تغییر در میزان چرخش باشند. دنباله‌دارها از یخ‌ها، سنگ‌ها و گرد و غبار حاصل از شکل گیری منظومه شمسی ما مانده‌اند.
بعضی از دنباله‌دارها مدارهای بسیار دراز دارند که این مضوع سبب نزدیکی آنها به خورشید می‌شود و در آنجا گرم می‌شوند و گازهای یخ‌زده آنها تبخیر می‌شوند و مولکول‌ها و بقایای آنها به فضا رها می‌شوند. از آنجا که ماده تبخیر شده از دنباله‌دار فوران می‌کند، چرخش آن باعث می‌شود که مواد به صورت مارپیچ بیرون بیایند و دیده شوند. همین مواد روی چرخش دنباله دار تأثیر می‌گذارد و باعث چرخش هسته آن به سمت بالا و پایین می‌شوند.
-1757.gif)