سیاره‌های سنگی که به سیارات زمین‌سان (terrestrial planet) نیز معروفند، به سیاره‌هایی گفته می‌شوند که به‌صورت عمده از سنگ‌های سیلیکاتی یا فلزات تشکیل شده باشند. درون منظومه شمسی، چهار سیاره زمین‌سان درونی وجود دارند: عطارد (تیر)، زهره (ونوس یا ناهید)، زمین و مریخ (بهرام) که بین خورشید و کمربند سیارک‌ها واقع شده‌اند. این سیاره‌ها، سطحی جامد دارند در حالیکه سیاره‌ای غولپیکر منظومه شمسی عموماً از گازهای هیدروژن، هلیم و آب تشکیل شده‌اند. ساختار سیاره‌های زمین‌سان، تقریبا مشابه هم است: هسته مرکزی تشکیل شده از فلز (اکثرا آهن) با گوشته (جبه) سیلیکاتی. البته ماه هم همین ساختار را دارد ولی هسته آهنی آن بسیار کوچک است. در شکل زیر، سیارات زمین‌سان داخلی از لحاظ اندازه، مقایسه شده‌اند: (به ترتیب اندازه: زمین، زهره، مریخ، عطارد)