دن کاسلدن (DAN CASELDEN) در روز سوم نوامبر ۲۰۱۸ تا دیروقت بیدار بود و هرازچندگاهی لپ‌تاپش را که به طور خودکار تصاویر تلسکوپ فضایی ناسا را جستجو می‌کرد، بررسی می‌کرد که ناگهان جرم آسمانی عجیبی مشاهده کرد. طبق گفته‌ی کاسلدن، این جرم آسمانی از هرچیزی که تا آن لحظه کشف کرده بود سریع‌تر حرکت می‌کرد و بسیار عجیب بود.
کاسلدن به ستاره‌شناسی که با او در پروژه "Backyard Worlds: Planet ۹" کار می‌کرد ایمیل زد. آن دو دریافتند که جرمی غیرمعمول در فاصله‌ی ۵۰ سال نوری یافته‌اند که با سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ثانیه در فضا حرکت می‌کند. آنها این ستاره را "WISE ۱۵۳۴-۱۰۴۳" نامیدند اما کمی بعد به دلیل داشتن ویژگی‌های منحصربه فرد و نحوه‌ی کشف تصادفی، نام مستعار «تصادف» (The Accident) را روی آن نهادند.
اکنون ستاره‌شناسان تصور می‌کنند که کاسلدن یک کوتوله‌ی قهوه‌ای کشف کرده است. کوتوله‌های قهوه‌ای ستاره‌های کوچکی هستند که هسته‌ی آنها به اندازه‌ی کافی برای رخ دادن همجوشی هسته‌ای داغ نمی‌شود.
سارا کاسول (Sarah Casewell)، ستاره‌شناس دانشگاه لستر (Leicester) در بریتانیا می‌گوید: این ستاره‌ها مانند سایر ستاره‌ها تشکیل می‌شوند اما هیچ‌گاه جرم لازم برای تبدیل هیدروژن به هلیوم را ندارند. کشف «تصادف» نشان‌دهنده‌ی اهمیت جمع‌آوری اطلاعات بیشتر در مورد کوتوله‌های قهوه‌ای است. جرم این اجرام ۱۳ تا ۷۵ برابر سیاره‌ی "مشتری" است.
بث بیلر (Beth Biller) ستاره‌شناس دانشگاه ادینبرو می‌گوید: کوتوله‌های قهوه‌ای از نظر دما نیز متفاوت هستند. گرم‌ترین آنها حدود دو هزار درجه‌ی سانتیگراد دما دارد دمایی مشابه شعله شمع و دمای سردترین آنها کمتر از ۲۰۰ درجه سانتیگراد است. از آن‌جا که این اجرام منبع گرمایی خاص خود را ندارند در طول زمان با کاهش دما مواجه می‌شوند تا جایی که به سردترین حالت ممکن می‌رسند.
شکل ظاهری کوتوله‌های قهوه‌ای نیز نامشخص است و بر خلاف نامشان این اجرام قهوه‌ای نیستند بلکه بیشتر قرمز و نارنجی‌رنگ هستند.
این کوتوله‌ها دارای اتمسفر نیز هستند و در اتمسفر آنها طوفان نیز دیده می‌شود. سال گذشته بیلر و همکارانش از این طوفان‌ها برای اندازه‌گیری سرعت باد در کوتوله‌های قهوه‌ای استفاده کردند و دریافتند سرعت وزش باد در آنها بیش از ۲ هزار و ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت است یعنی بیش از پنج برابر سریع‌تر از بادهای سیاره‌ی مشتری. از آن‌جا که کوتوله‌های قهوه‌ای حلقه‌ای میان ستاره‌ها و سیارات هستند می‌توانند به درک بهتر آنها کمک کنند.
نولان گریوز (Nolan Grieves) از دانشگاه ژنو در سوییس می‌گوید: برای شروع همجوشی هسته‌ای یک جرم آسمانی باید در حدود سه میلیون درجه سانتیگراد داغ باشد. با این حال هنوز هیچ‌کس نمی‌داند برای همجوشی چه میزان جرم مورد نیاز است و در چه مرحله‌ای کوتوله‌ی قهوه‌ای تبدیل به یک ستاره می‌شود.
بیلر می‌گوید: جنبه‌های زیادی از نحوه‌ی تکامل ستاره‌ها هنوز برای ما نامشخص است. برای مثال یکی از سوالات ما این است که حد رخ دادن همجوشی دقیقا کجاست؟
تحقیقات اخیر گریوز به کشف پنج کوتوله‌ی قهوه‌ای با جرم بالا انجامید. جرم این کوتوله‌ها ۷۷ و ۹۸ برابر بیشتر از سیاره مشتری است. برخی از کوتوله‌های قهوه‌ای به حدی شبیه به یک ستاره هستند که می‌توانند میزبان سیارات دیگر شوند.
کوتوله‌ی قهوه‌ای "تصادف" بسیار کوچک و سرد است و در پایین رده‌بندی این کوتوله‌ها قرار می‌گیرد. همچنین به نظر می‌رسد این کوتوله‌ی قهوه‌ای از عناصر عجیبی تشکیل شده باشد. با گذر زمان انفجار ابرنواخترها باعث گسترش عناصری مثل کربن و اکسیژن در فضا می‌شود و ستاره‌شناسان این عناصر را "فلز" می‌نامند. بنابراین ستاره‌ها و اجرام جدید غنی از فلز هستند در حالی که اجرام قدیمی‌تر فلز کمی دارند.
اگرچه در همسایگی ما بیشتر اجرام کیهانی جوان و غنی از فلز هستند اما کوتوله‌ی قهوه‌ای "تصادف" فلز کمی دارد. کاسول می‌گوید: احتمالا "تصادف" یکی از اولین کوتوله‌های قهوه‌ای شکل گرفته در کهکشان ماست که خارج از هاله‌ی کهکشانی شکل گرفته و به درون کهکشان آمده است. مانند سایر پدیده‌های جهان، این یافته‌ها نشان می‌دهد که این اجرام گیج‌کننده ویژگی‌های گوناگونی دارند و دسته‌بندی آنها کار آسانی نیست.