اخترشناسان میگویند ۶ میلیارد سیاره شبیه به زمین با قابلیت میزبانی از حیات میتواند در کهکشان ما وجود داشته باشد. آیا بشر در جهان تنها است؟ این سوالی است که بشر قرنهای متمادی با آن دست و پنجه نرم کرده است و در حالی که هالیوود دهها سال است که این کنجکاوی را با به تصویر کشیدن موجودات عجیب و غریب به ما نشان داده است، دانشمندان رویکردی محتاطانهتر اتخاذ کردهاند.
همانطور که همه ما میدانیم برای وجود حیات در سیارات دیگر، آنها باید قادر به حمایت از حیات باشند. اکنون تحقیقات جدید نشان میدهد تعداد بیشتری از این نوع سیارات در کهکشان ما نسبت به چیزی که تاکنون تصور میشد، وجود دارد.
این سیارهها که به سیارات شبه زمین یا دنیاهای اقیانوسی معروف هستند، باید اندازهای مشابه با زمین داشته باشند، به دور یک ستاره مانند خورشید خودمان بگردند و یک سیاره سنگی باشند.
این سیارهها باید در فاصله معینی از ستاره خود و در محدودهای که منطقه قابل سکونت (کمربند حیات) نامیده میشود، به دور ستاره خود که ستارههای «نوع G» نام نهاده شدهاند، گردش کنند، چرا که درجه حرارت در این محدوده نه خیلی گرم و نه خیلی سرد است، پس آب به صورت مایع میتواند روی این سیاره وجود داشته باشد.
به طور معمول این سیارات با توجه به اندازه کوچک و فاصله آنها از ستارگانشان به سختی پیدا میشوند، اما به لطف تکنیکهای تحقیقی جدید، دانشمندان اکنون فکر میکنند که ممکن است شش میلیارد سیاره شبیه به زمین در سراسر کهکشان ما وجود داشته باشد.
مقایسهای بین برخی سیارات فراخورشیدی شبه زمین
این مطالعه که در مجله Astronomical Journal منتشر شده است، نشان میدهد که قبلاً تصور میشد برای هر ستاره از نوع G تقریباً 0.02 سیاره شبه زمین وجود داشته باشد. اما اکنون محققان دانشگاه «بریتیش کلمبیا» با استفاده از دادههای برنامه شکار سیاره کپلر ناسا این عدد را برای هر ستاره نوع G به 0.18 سیاره شبیه به زمین رساندهاند.
به گفته «میشل کونیموتو» یکی از محققان لاین مطالعه، این یافتهها میتواند پیامدهای زیادی برای مأموریتهای فضایی که به دنبال حیات هستند، داشته باشد. به عنوان مثال ناسا طراحیهایی برای بازدید از دنیاهای اقیانوسی مانند قمر مشتری موسوم به «اروپا» دارد تا ببیند آیا حیات در زیر پوسته یخی آن وجود دارد یا نه.
کونیموتو گفت: تخمین میزان انواع مختلف سیارات در اطراف ستارههای مختلف میتواند کمکهای مهمی به نظریههای شکل گیری سیارات و تکامل آنها و بهینه سازی ماموریتهای آینده اختصاص یافته برای یافتن سیارات فراخورشیدی کند.