یوجین مرل شومیکر (Eugene Merle Shoemaker) - زمینشناس آمریکایی- یکی از پیشگامان عرصه علوم سیارهای بود. او کمکهای زیادی در زمینه زمینشناسی سیارهای کرد و در یافتن دنبالهدارهای متعدد و دهانههای برخوردی روی زمین و ماه، نقش مؤثری داشت. او تنها انسانی است که در ماه دفن شده است، و به این سبب نیز کاملاً منحصر به فرد است.
شومیکر در سال ۱۹۲۸ در لسآنجلس به دنیا آمد. او پیش از ادامه تحصیل در مقطع دکترا در دانشگاه پرینستون - جایی که با دانشمند مشهور سیارهشناسی، هارولد اوری (Harold Urey) کار میکرد - در کلتک در رشته زمینشناسی تحصیل کرد. پس از فارغ التحصیلی، کار را برای سازمان زمینشناسی ایالات متحده (USGS) به عنوان متخصص زمینشناسی آغاز کرد.
شومیکر در نتیجه اشتیاق به زمینشناسی و دانشش در مورد دهانههای برخوردی، به یکی از برجستهترین دانشمندان در مطالعه دهانههای برخوردی روی زمین و سایر سیارات تبدیل شد. او چندین دهانه برخوردی، از جمله دهانه شهاب سنگ آریزونا، بهترین دهانه برخوردی حفظ شده روی سیارهمان را پیدا کرد. او همچنین تحقیقاتی بر روی دهانههای ماه انجام داد که در نهایت منجر به شرکت او در مأموریتهای آپولو شد.
در نتیجه کارش با آزمایشگاه قمری و سیارهای دانشگاه آریزونا در دهه ۱۹۶۰، شومیکر یکی از اجزای حیاتی گروهی بود که سنگهای ماه را که فضانوردان آپولو آورده بودند، بررسی میکرد. مطالعه او در مورد صخرههای ماه به تأیید این موضوع کمک کرد که دهانههای ماه نتیجه اصابت هستند و اطلاعات روشنتری در مورد رشد اولیه ماه و منظومه شمسی ارائه کرد.

یوجین به همراه همسرش کارولین شومیکر
تعدادی دنبالهدار، به ویژه دنبالهدار شومیکر-لوی ۹، در نتیجه تحقیقات او بر روی دهانههای برخوردی پیدا شد. این دنبالهدار به این دلیل اهمیت داشت که اولین باری بود که در برخورد با سیاره ژوپیتر (مشتری) دیده شد و به دانشمندان چیزهای زیادی در مورد ساختار و رفتار دنبالهدارها آموخت.
یوجین شومیکر در سال ۱۹۹۷ در سن ۶۹ سالگی در یک سانحه رانندگی درگذشت. جامعه علمی درگذشت او را عزادار کردند، اما میراث او ماندگار است. مدارگرد کاوشگر ماه ناسا (NASA’s Lunar Prospector Orbiter) خاکستر او را در سال ۱۹۹۸ به منظور قدردانی از مشارکت او در علم و عشقش به تنها قمر زمین، به ماه برد.
ناسا این مدارگرد را با هدف اصلی بررسی سطح ماه و جستجوی نشانههایی از یخ آب به فضا پرتاب کرد. استخوانهای یوجین شومیکر که تنها بقایای انسان روی ماه است، در دهانهای کوچک در فلات آریستارخوس دفن شدند. این افتخار استثنایی به پاس کمکهای او در علم سیاره و همچنین شیفتگی همیشگی او به ماه و منظومه شمسی است.