«تلسکوپ فضایی جیمز وب» در عکس جدیدی، یک منطقه ستارهزا را در همسایگی ما با جزئیات بیسابقهای به نمایش گذاشته است. به گزارش اسپیس (space.com)، به لطف «تلسکوپ فضایی جیمز وب» (JWST) ناسا و قدرت اتصال به اینترنت مدرن، اکنون مشاهده یک همسایه کیهانی پرستاره در فاصله ۲۱۰ هزار سال نوری از ما با جزئیات بیسابقه روی صفحه نمایش رایانه امکانپذیر است.
عکس تازه منتشر شده از تلسکوپ فضایی جیمز وب، یک منطقه ستارهزا موسوم به «انجیسی ۳۴۶» (NGC 346) را در «ابر ماژلانی کوچک» نشان میدهد. نوارهای آبیرنگ نور، انتشار مولکولهایی مانند سیلیکاتها و هیدروکربنهای آروماتیک چند حلقهای را نشان میدهند و قسمتهای قرمز، گرد و غبار گرمشده توسط درخشانترین و پرجرمترین ستارهها را در مرکز منطقه به نمایش میگذارند.
ستارهشناسان به طور کلی، ۱۰۰۱ نقطه نوری را در عکس شناسایی کردهاند و براساس توضیح عکس، بیشتر آنها هنوز ستارههای جوانی هستند که در غبار پوشیده شدهاند. این بخش کیهان، بسیار جوانتر از کهکشان راه شیری است که مقادیر کمتری از عناصر سنگین موجود در آن دیده میشود. این منطقه جذاب، با چشم غیر مسلح در صورت فلکی «توکان» (Tucana) قابل مشاهده است.
عکس متفاوتی از خوشه ستارهای NGC 346 که سابقا توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است
و بعدا در دو مقطع متفاوت زمانی توسط تلسکوپ فضایی جیمزوب (JWST) ثبت شده است.
مشاهده این ویدئو بر روی آپارات:
مقایسه عکسهای NGC 346 توسط هابل و جیمزوب (آپارات فضانما)
این ویدیو بیننده را به سفری به NGC 346 می برد، یکی از پویاترین مناطق ستارهساز در کهکشانهای نزدیک،
همانطور که از لنز تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا دیده میشود.
مشاهده این ویدئو بر روی آپارات:
سفری به NGC 346 از نگاه جیمزوب (آپارات فضانما)فلزات سنگین معمولا طی بازههای زمانی در ستارهها خرد میشوند و سپس از طریق فرآیندهای کیهانی مانند همجوشی هستهای و انفجارهای ابرنواختر به محیط اطراف خود برمیگردند. ستارهشناسان میدانند که غبار کیهانی از آن عناصر سنگین تشکیل شده است. بنابراین انتظار داشتند که مقدار کمی از آن را در منطقه انجیسی ۳۴۶ ببینند. با وجود این، اعضای گروه جیمز وب در بیانیه نوشتند که عکس جدید، غبار فراوان را در این منطقه نشان میدهد.
ستارهشناسان میگویند، این عکس که با استفاده از «دستگاه فروسرخ میانی» (MIRI) جیمز وب گرفته شده است، به آنها امکان میدهد تا درک بهتری را در مورد تعداد ستارهها و پیشستارههای موجود در منطقه داشته باشند. این مشاهدات در نهایت میتوانند اطلاعات بیشتری را پیرامون دورهای در جهان میلیاردها سال پیش که به عنوان «ظهر کیهانی» (cosmic noon) شناخته میشود، ارائه دهند. در آن زمان، زاد و ولد ستارهها در سراسر کیهان به اوج خود رسید و سطح عناصر سنگین کمتر از مقداری بود که امروزه اندازهگیری میشود. این نحوه توزیع با آنچه اکنون انجیسی ۳۴۶ نشان میدهد، مطابقت دارد.