محققان دانشگاه «هاروارد» میگویند، یک شهابسنگ که تقریباً به اندازه چهار کوه اورست و ۲۰۰ برابر بزرگتر از سیارکی بوده که دایناسورها را از بین برد، ۳.۲۶ میلیارد سال قبل موجب تقویت حیات روی زمین شده است.
چند میلیارد سال پیش، زمین مکان بسیار متفاوتی بود و مدتها قبل از ظهور حیات بر روی زمین، شهابسنگهای بیشماری بر روی آن باریدند. یکی از این برخوردها معروف به «رویداد S2» حدود ۳.۲۶ میلیارد سال پیش رخ داد و سرنخهایی از تاریخ اولیه سیاره ما را باقی گذاشت.
دکتر نادیا درابون (Nadja Drabon) متخصص زمین شناسی اولیه زمین از دانشگاه هاروارد برای کشف رازهای این برخورد باستانی تلاش کرد. او و گروهش در حال مطالعه «کمربند گرین استون باربرتون» (Barberton Greenstone Belt) در آفریقای جنوبی هستند که منطقهای غنی از شواهد زمین شناسی از آن دوران است.
یک شهابسنگ بزرگ
گروه دکتر درابون با بررسی دقیق نمونههای سنگی و تجزیه و تحلیل ترکیب شیمیایی آنها، رویدادهای برخورد S2 را بازسازی کردند. این شهابسنگ ۲۰۰ برابر بزرگتر از شهاب سنگی بود که دایناسورهای غول پیکر را از بین برد و سونامی عظیمی را برانگیخت و ویرانیهای گستردهای را به بار آورد.
رونق حیات اولیه
شهابسنگ S2 پس از برخورد، زنجیرهای از رویدادها را ایجاد کرد که به طور قابل توجهی محیط زمین را تغییر داد. اول یک سونامی عظیم ایجاد کرد که اقیانوس را متلاطم کرد و بقایای شهابسنگ را از خشکی به دریا برد. دوم گرمای شدید ایجاد شده در اثر برخورد باعث شد لایه بالایی اقیانوس بجوشد. این رویداد، ابر غلیظی از غبار ایجاد کرد که جلوی تابش نور خورشید به سطح زمین را گرفت. با وجود این، حیات بر روی زمین دوام آورد.
این مطالعه نشان میدهد که برخورد شهابسنگها اگرچه اغلب مخرب انگاشته میشود، ممکن است در واقع برای حیات اولیه روی زمین مفید بوده باشد. این برخورد، مواد مغذی مانند فسفر و آهن را مهیا کرد که برای رشد ارگانیسمهای تک سلولی، به ویژه باکتریهای متابولیزهکننده آهن ضروری بودند.
این سونامی، آهن را از اعماق اقیانوس به آبهای کمعمق آورد و شهابسنگ نیز فسفر را مهیا کرد. این تغییر به سمت باکتریهای آهندار بخش مهمی از پازلِ درک رشد اولیه حیات است. اگرچه این تغییر عمر کوتاهی داشت، اما در باکتریها بخش مهمی از پازل تکامل شد.
درابون میگوید: ما فکر میکنیم که رویدادهای برخوردی برای حیات، فاجعهبار هستند، اما آنچه این مطالعه برجسته میکند این است که این برخوردها به خصوص در اوایل، میتوانند فوایدی نیز برای حیات داشته باشد. این برخوردها ممکن است در واقع به زندگی اجازه شکوفایی داده باشد.
«کمربند گریناستون باربرتون» شواهدی از بیش از هشت برخورد باستانی از جمله S2 را در خود ذخیره دارد. دکتر درابون و گروهش به کاوش در آن ادامه میدهند و سرنخهای بیشتری درباره تاریخ باستانی زمین جستجو میکنند. آنها امیدوارند که اطلاعات بیشتری در مورد تاریخ متاثر از برخورد شهابسنگها به زمین کشف کنند.
این یافتهها در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.