اگرچه به احتمال زیاد بسیاری یا همه ساکنان سیاره ما با برخورد سیارک یا دنباله‌دار از بین خواهند رفت اما انرژی زیادی برای از بین بردن زمین ندارند. همچنین در مورد انفجار یک ابرنواختر قدرتمند با فاصله چند سال نوری نیز این مورد صادق است.
به نقل از ساینس، بی‌ثباتی مداری در منظومه شمسی ممکن است در نهایت منجر به برخورد فاجعه باری بین زمین و یکی دیگر از سیارات خاکی، عطارد، زهره یا مریخ شود. با این وجود احتمال وقوع چنین اتفاقی در حدود ۵ میلیارد سال آینده حدود یک درصد است.
محتمل‌ترین سناریو برای نابودی کامل زمین، غرق شدن در خورشید در زمان تبدیل شدن به ستاره «غول سرخ» است. همان‌طور که سوخت هسته‌ای خورشید، هیدروژن، در هسته آن تخلیه میشود، پوشش خارجی سیاره ما نیز شروع به گسترش میکند. در این مرحله از تکامل، خورشید مقدار قابل توجهی جرم را از دست می‌دهد، به این معنی که مدار زمین نیز گسترش می‌یابد.
با این حال، نظریه فعلی نشان می‌دهد که مدار جدید به اندازه کافی بزرگ نخواهد بود که زمین بتواند از تعامل با جو پایین خورشید در حال انبساط فرار کند. این بدان معناست که زمین احتمالا توسط ستاره در حال رشد، بخار خواهد شد.
اما نگران نباشید، این تخریب سوزان زمین بسیار دور است، طبق برخی محاسبات، حدود ۷.۵۹ میلیارد سال آینده است. حتی اگر سیاره ما به طریقی زنده و در مدار «غول سرخ» باقی بماند، محو مدار زمین به معنای ادغام آن با بقایای خورشید مرده است.
در نهایت، به هر حال این سرنوشت در حدود ۱۰۰ میلیارد میلیارد سال اتفاق می‌افتد و جهان اکنون فقط ۱۳ میلیارد سال قدمت دارد.