موشک و فضاپیمای آرتمیس ۱ (Artemis 1) از سکوی پرتاب پایین آورده شده‌اند با این وجود ناسا به تازگی تمامی پنجره‌های زمانی ممکن برای پرتاب آن در سال جاری و همچنین سال آینده را اعلام کرده است. موشک آرتمیس ۱ می‌تواند در روز ۲۶ ژوئیه (چهارم مرداد) برای انجام ماموریتی به دور ماه از زمین به فضا پرتاب شود، این در حالی است که آژانس فضایی ناسا ده‌ها فرصت پرتاب دیگر بین این تاریخ تا ۲۲ دسامبر برنامه‌ریزی کرده و گزینه‌های احتمالی بیشتری تا ماه ژوئن سال ۲۰۲۳ وجود دارد.
فرض بر این است که در این تاریخ‌ها موشک سامانه پرتاب فضایی (SLS) «تمرین لباس مرطوب» خود را که در آن عملیات سوخت‌رسانی به موشک شبیه‌سازی می‌شود، پشت سر گذاشته و بر مشکلاتی که باعث برگشت آن از سکوی پرتاب به ساختمان مونتاژ وسایل نقلیه مرکز فضایی کندی (VAB) در روز ۲۶ آوریل شد، غلبه کرده است.
ناسا در یک پست وبلاگی در روز ۱۳ مه گفت که مهندسان در حال کار برای رسیدگی به نشت هیدروژن هستند و یک واشر آسیب دیده پیدا کرده و آن را تعویض کردند.
در ادامه لیست کاملی از زمان‌های در نظر گرفته شده برای انجام این مأموریت قابل مشاهده است. ناسا با انجام این ماموریت برای ارسال دوباره فضانوردان به قمر زمین آماده می‌شود. پروژه آرتمیس متشکل از سه ماموریت است که در نهایت در ماموریت آرتمیس ۳ فضانوردان بار دیگر بر روی قمر زمین قدم می‌گذارند. تمامی تاریخ‌ها از ۲۶ ژوئیه تا ۱۰ اوت بر اساس تجزیه و تحلیل اولیه عوامل مورد نیاز برای پرتاب موشک به ماه و بازگشت آن انتخاب شده‌اند و امکان تغییر آنها وجود دارد.
بر طبق گزارش ناسا از زمان پرتاب آرتمیس ۱، در ادامه نگاهی به پنجره‌های زمانی باقی مانده برای پرتاب در سال ۲۰۲۲ می‌اندازیم.
- از ۲۶ ژوئیه تا ۱۰ اوت ۱۳ فرصت پرتاب وجود دارد، به استثنای روزهای ۱، ۲ و ۶ اوت.
- از ۲۳ اوت تا ۶ سپتامبر ۱۲ فرصت پرتاب وجود دارد، به استثنای روزهای ۳۰، ۳۱ و ۱ سپتامبر.
- ۲۰ سپتامبر تا ۴ اکتبر: ۱۴ فرصت پرتاب، به استثنای روز ۲۹ سپتامبر.
- ۱۷ اکتبر تا ۳۱ اکتبر: ۱۱ فرصت پرتاب، به استثنای روزهای ۲۴، ۲۵، ۲۶ و ۲۸ اکتبر.
- ۱۲ نوامبر تا ۲۷ نوامبر: ۱۲ فرصت پرتاب، به استثنای روزهای ۲۰، ۲۱، و ۲۶ نوامبر.
- ۹ دسامبر تا ۲۳ دسامبر: ۱۱ فرصت پرتاب، به استثنای روزهای ۱۰، ۱۴، ۱۸، و ۲۳ دسامبر.
علاوه بر این تاریخ‌ها پنجره‌های زمانی پرتاب در سال ۲۰۲۳ نیز وجود دارند که می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.
- هفتم تا ۲۰ ژانویه: ۱۰ فرصت پرتاب، به استثنای روزهای ۱۰، ۱۲، ۱۳ و ۱۴ ژانویه.
- سوم تا ۱۷ فوریه: ۱۴ فرصت پرتاب، به استثنای روز ۱۰ فوریه.
- ۱۹ فرصت پرتاب بین ۱ تا ۱۷ مارس و ۲۹ تا ۳۱ مارس، به استثنای روزهای ۱۱ مارس و ۱۸ تا ۲۸ مارس.
- ۱۴ فرصت پرتاب بین ۱ تا ۱۳ آوریل و ۲۶ تا ۳۰ آوریل، به استثنای روزهای ۲، ۳، ۷، ۹ و ۱۴ تا ۲۵ آوریل.
- ۱۴ فرصت پرتاب بین ۱ تا ۱۰ مه و ۲۶ تا ۳۱ مه، به استثنای روزهای ۸ و ۱۱ تا ۲۵ مه.
- و در نهایت ۱۳ فرصت از تاریخ ۱ تا ۶ ژوئن، ۲۰ ژوئن و از ۲۴ تا ۳۰ ژوئن، به استثنای روزهای ۵، ۷ تا ۱۹ و ۲۱ تا ۲۳ ژوئن
ناسا در این مورد بیان کرد: علاوه بر فرصت‌های پرتاب مبتنی بر مکانیک مداری و الزامات عملکردی، محدودیت‌هایی ناشی از زیرساخت‌های مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا نیز وجود دارد.
این آژانس افزود: مخازن کروی شکلی که برای ذخیره سوخت برودتی در سکوی پرتاب استفاده می‌شوند به دلیل اندازه‌ای که دارند و بسته به نوع پیشرانه، تنها می‌توانند تعداد محدودی پرتاب را به انجام برسانند. هر هفته حداکثر سه تلاش برای پرتاب امکانپذیر است.
از آنجایی که اکسیژن مایع و هیدروژن مایع در روز پرتاب در مرحله اصلی و مرحله بالایی موشک بارگیری می‌شوند، مهندسان باید ۴۸ ساعت منتظر بمانند تا دومین تلاش برای پرتاب را انجام دهند و تلاش سوم باید ۷۲ ساعت بعد انجام شود.
ناسا چهار محدودیت اصلی را برای برنامه‌ریزی تاریخ پرتاب، به غیر از عملیات سوخت‌رسانی، مشخص کرده است. اولین مورد این است که باید مطمئن شوید که ماه در محدوده قابل دسترس مرحله بالایی موشک عظیم SLS قرار دارد، که مانوری برای رساندن فضاپیمای اوریون (Orion) به ماه انجام می‌دهد. سپس اوریون در مدار ماه در جهتی خلاف جهت چرخش ماه به حرکت در می‌آید.
محدودیت دوم این است که باید اطمینان حاصل شود که صفحات خورشیدی کپسول اوریون برای زمانی بیش از ۹۰ دقیقه از نور خورشید خارج نمی‌شوند تا این فضاپیما برق کافی برای فعالیت و حفظ محدوده دمایی مناسب را داشته باشد.
محدودیت سوم این است که مطمئن شوید اوریون می‌تواند هنگام بازگشت به زمین ورودی آرام داشته باشد، که فقط در تاریخ‌های مشخصی ممکن است. اوریون از بخش بالایی جو زمین برای کاهش سرعت استفاده می‌کند و سپس برای فرود نهایی و پایین آمدن و فرود وارد جو زمین می‌شود. ناسا اعلام کرد: این روش‌ها به مهندسان این امکان را می‌دهند که مکان فرود اوریون را مشخص کنند و در مأموریت‌های آینده، به کاهش بار (گرانشی) فضانوردان در داخل فضاپیما کمک می‌کند.
در نهایت، کپسول فضایی اوریون باید در زمانی پرتاب شود که شرایط بازیابی آن در نور روز پس از بازگشت به زمین و برخورد به آب وجود داشته باشد. این امر به ویژه زمانی که خدمه در فضاپیما هستند بسیار مهم خواهد بود. این ماموریت بین ۲۶ تا ۲۸ روز یا ۳۸ تا ۴۲ روز ادامه خواهد داشت.
خبر تکمیلی: (ایسنا: ۸ خرداد ۱۴۰۱)
تاریخ جدید انجام آزمایش حیاتی موشک ماموریت آرتمیس ۱ مشخص شد
ناسا تاریخ نوزدهم ژوئن را برای آزمایش حیاتی موشک SLS که قرار است ماموریت مهم "آرتمیس ۱" را به کره ماه برساند، اعلام کرد و گفت که قصد دارد موشک را در تاریخ ششم ژوئن به سکوی پرتاب بازگرداند. ناسا قصد دارد در تاریخ ۱۹ ژوئن آزمایش سوختگیری حیاتی موشک "سامانه پرتاب فضایی"(SLS) را انجام دهد.
موشک SLS اولین پرتاب عملیاتی خود را در ماموریت آرتمیس ۱ (Artemis 1) انجام خواهد داد تا یک کپسول بدون سرنشین موسوم به اوریون (Orion) را به سفری به دور ماه بفرستد. اما قبل از اینکه آرتمیس ۱ بتواند راه‌اندازی شود، موشک SLS و کپسول اوریون باید یک مجموعه آزمایش مهم را پشت سر بگذارند که به عنوان «تمرین لباس خیس» شناخته می‌شود.
مقامات ناسا اعلام کرده‌اند که قصد دارند در تاریخ ۶ ژوئن، آرتمیس ۱ را از ساختمان عظیم مونتاژ در مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا دوباره روی سکوی پرتاب ببرند. این اولین تلاش برای انجام این آزمایش نیست. اولین تلاش ناسا برای اجرای آزمایش تمرین لباس خیس در تاریخ ۱ آوریل و حدود دو هفته پس از خروج موشک SLS از ساختمان مونتاژ آغاز شد که با موفقیت همراه نبود و به تعویق افتاد. اکنون مقامات ناسا اعلام کرده‌اند که انتظار دارند این آزمایشِ تقریباً ۴۸ ساعته را از تاریخ ۱۹ ژوئن آغاز کنند.
چندین مشکل فنی در هنگام انجام تمرین لباس خیس در ماه گذشته ظاهر شد، از جمله گیر کردن دریچه و نشت هیدروژن در یکی از لوله‌های موشک SLS که آن را به برج پرتاب متحرک متصل می‌کند که موجب تعویق آن شد.
تیم عملیات آرتمیس ۱ تاکنون سه بار تلاش کرده است تا موشک SLS را سوخت‌رسانی کند، اما در نهایت موفق به تکمیل این آزمایش نشده است و در نهایت موشک و کپسول را برای تعمیر در تاریخ ۲۵ آوریل به ساختمان مونتاژ بازگرداندند. مقامات ناسا چندین مورد از اصلاحات را در این مدت انجام داده‌اند. برای مثال، در مورد نشتی آن لوله مشخص شد که برخی پیچ‌ها و مهره‌ها به شکل ناخواسته و غیرمنتظره شل شده‌اند و مهر و موم آنها دچار مشکل است.
جان بِلِوینز، مهندس ارشد برنامه SLS در مرکز پرواز فضایی مارشال ناسا در آلاباما توضیح داد: این مهرها با گذشت زمان مستهلک می‌شوند. ما قبلا آنها را محکم کرده بودیم، اما اکنون متوجه شدیم که این مهر و موم‌ها کهنه شده‌اند. وی نسبت به انجام این تعمیرات و اصلاحات ابراز اطمینان کرد و گفت که اعضای تیم "آرتمیس ۱" اقداماتی را برای جلوگیری از نشتی انجام داده‌اند.
همچنین یک سوپاپ چک هلیوم و سخت افزار مربوط به مرحله بالایی موشک SLS نیز که به آن مرحله پیشران برودتی موقت (ICPS) می‌گویند، تعویض شده است. تغییراتی در اتصالات ICPS نیز انجام شده است که در قطع سریع سوخت بین موشک و برج پرتاب سیار در حین بلند شدن نقش دارند.
مقامات ناسا همچنین گفته‌اند که آشکارسازهای نشت اضافی نیز به اجزای سیستمی که مسئول مدیریت هیدروژن مایع هستند، اضافه شده است. در حالی که موشک SLS در این مدت تحت تعمیر و نگهداری بوده است، سکوی پرتاب این ماموریت موسوم به پد 39B نیز برخی ارتقاهای مورد نیاز را دریافت کرده است.